Mijn naam is Robin Haagsman, uitvaartverzorger.
Geboren op Allerzielen, de dag dat de wereld de doden herdenkt.
Het vak stroomt door mijn aderen. Ik hou van mijn werk.
Wat nabestaanden moeten doen na een overlijden kunnen zij maar één keer doen.
Wat ik voor nabestaanden doe, kan ik ook maar één keer doen dus wat we gaan doen, doen we samen en samen is goed.
Een stukje geschiedenis.
Aan het begin van de jaren 80 heb ik gewerkt als ziekenverzorgende met de doelgroepen psycho-geriatrie, somatiek en terminale zorg met aansluitend overledenenzorg, waarna ik besloot om verder te gaan als verzorgende voor de doelgroep met verstandelijke beperking en psychiatrische problematiek. Ook hier de zorg voor de terminale cliënt en, na het overlijden, de zorg voor de overledene(n).
In deze jaren deed ik mijn contacten op met de uitvaartverzorgers die uiteindelijk de uitvaart verzorgden. Ik was 22 jaren oud toen ik voor het eerst solliciteerde bij een uitvaartverzorger. Zij vonden me te jong: Ik had volgens mijn toenmalige gesprekspartner ”Grijze slapen” nodig. Aan die vraag heb ik in de loop van de jaren aardig voldaan.
Ik haalde in 1994 mijn STIVU diploma (de oorspronkelijke opleiding tot uitvaartverzorger), en ben ik gestart als uitvaartverzorger te Amsterdam. Van 1998 tot 2005 als uitvaartverzorger gewerkt in de regio Kennemerland (Beverwijk en omstreken).
In deze periode leerde ik door en behaalde een diversiteit aan aanvullende opleidingen binnen het vakgebied (onder andere restauratie-technieken bij overledenen; ook na een ongeval moesten nabestaanden in de gelegenheid zijn een moment van afscheid te hebben). In deze periode werd ik als uitvaartverzorger liturgisch opgeleid door een Jezuïet (pater) en de Deken van het bisdom Noord-Holland.
Van 2005 tot 2023 heb ik als uitvaartverzorger mijn diensten verricht bij Uitvaartcentrum Haarlem, gelegen aan de Parklaan te Haarlem. Daar ben ik onder andere werkzaam geweest als uitvaartverzorger in opdracht van justitie en heb ik op eigen initiatief en kracht de contacten met het bisdom Haarlem-Amsterdam uitgebreid en werd ik verantwoordelijk voor de uitvaarten in de Rooms-Katholieke hiërarchie (expertise).
Binnen de opleiding tot uitvaartverzorger kreeg ik de mooie aanvulling tot opleidingscoördinator. Als opleidingscoördinator binnen het vakgebied uitvaartverzorging was er de altijd terugkerende uitspraak ”Blijf dicht bij jezelf dan hoef je niets te onthouden. Daar hebben nabestaanden het meeste aan. In de periode na het overlijden mogen de familieleden geen enkele drempel ervaren. Draag zorg dat je nooit pretendeert uitgeleerd te zijn. Je bent onderweg met mensen en met hun emoties. Daar zit geen grens aan. Verder is er op álle vragen een antwoord, behalve op die ene”.